Aradan zaman geçip savaş sona erdiğinde Çanakkale’ye gidenlerden bazıları geri döner. Bir çoğu ise dönemez. Dönenlerin arasında Ali de vardır. Ama babası Halil evine hiç dönememiştir. Kabrinin yeri bile yoktur günümüzde. Bundan sonrasını Ali’nin torununun ağzından dinleyelim.“Ben o Ali’nin torunuyum! Nenem, hayatı boyunca her akşam kuru fasulye pişirdi. Kendisi ağzına o yemekten tek bir lokma koymadı. Hep bize yedirdi. Nenem ölene dek her akşam o boş tabağı sofraya koydu ve kaldırdı. Koydu... ve kaldırdı... Benim nenem hayatı boyunca sofraya boş tabak koydu. Çatalı kaşığı yanında hazır boş tabak, dedemizin tabağıydı. Ölüm döşeğinde bile “Dedenizin tabağını koyun.” Diyordu. Bu vesileyle Çanakkalede bu vatan için canlarını vermiş Şehitlerimizin ve Tüm şehitlerimizin ruhları Şad olsun.

devamı için sonraki sayfaya geçiniz...